Non sei

Andaba eu a matinar sobre o bicentenario de Charles Dickens (1812-1870) e mais Francisco Añón (1812-1878) ao tempo que revisaba vellas lecturas das súas obras, anovadas nestes tempos difíciles, nos que mesmo ler a Marx xa non parece moda doutra época, cando entraba febreiro coa noticia da fin do canto de W. Szymborska. Deixei en suspense os varóns decimonónicos e cacheei nos andeis polo volume dos Versos escollidos que publicou Positivas hai pouco. A antoloxía, en edición bilingüe da man de Lucía Caeiro, mesmo engade un par de pequenos collages cos que a autora polaca agasallou esta edición en galego. Podo mencionar polo menos tres librarías onde lembro ter lido ao chou versos do seu derradeiro poemario (Aquí, 2009) mentres buscaba algún outro título na sección de poesía: "Eu, adolescente?/ Se de súpeto, aquí, agora, se presentase ante min,/ tería que saudala como a unha persoa próxima,/ a pesar de que é para min estraña e remota?".

Dez días despois da morte de Szymborska fun a Vilalba, xantar cuns amigos. Cando regresei xa andara a noite varias horas. Conducía mentres escoitaba a radio: un programa esotérico daba conta da romaría de San Campio (en San Ourente, Outes) e do ritual para expulsar o "mal cativo", é dicir, botar o demo fóra do corpo. De súpeto, no cambio horario, o parte de noticias comeza co falecemento de Whitney Houston, a muller que un día dixo: "O demo está en min. Son a miña mellor amiga ou a miña mellor inimiga". 

Nos días sucesivos terei ocasión de corroborar como os titulares que a crucificaron nos últimos anos aboian agora no interior de pompas fúnebres buscando o ceo. Mais daquela, fechado no coche, envolto na escuridade, só pensaba naquela remota tarde de domingo (debeu ser no Nadal de 1994) na que fun a Noia ver El guardaespaldas no cine Felipe de Castro, onde agora hai un supermercado. As escenas do filme confúndense coas trasnadas que faciamos dentro da sala, pero os recordos máis nítidos son os daquel adolescente subindo cos seus amigos a un Castromil ateigado de xente que tamén ía ao cinema, e a neve que os recibiu ao saír da sesión. 

Agora collo o libro de Szymborska e volvo ler: "Prefiro o cine./ Prefiro os gatos./ Prefiro os carballos na beira do Warta./ Prefiro Dickens a Dostoievski./ Prefiro que me guste a xente/ que amar a humanidade".

(Publicado no Artes & Letras Galicia, do diario ABC, o 25 de febreiro do 2012.)